Jean Baudrillard

Jean Baudrillard (Jan Bodriyar) (d. 27 Temmuz 1929, Reims – ö. 6 Mart 2007), Paris), ünlü Fransız düşünür/sosyolog. Medya teorisi, Postyapısalcı felsefe ve postmodernizm üzerine olan çalışmalarıyla ünlenmiştir.

Yaşamı

Fransa’da bir devlet memurunun çocuğu olarak doğdu. Sorbonne Üniversitesi’nde Almanca okudu, ailesinde üniversiteye gitmiş olan ilk kişiydi.

Mezun olduktan sonrasında bir süre eğitim kurumlarında Almanca öğretmiştir. 1950-1960lardaki bu dönemde, Cezayir problemi yaşamını ve düşüncesini fazlasıyla etkilemiştir. Almanca öğrettiği bu dönemde doktora tezine de (sosyoloji üzerine) devam etti. 1966’da doktora tezini tamamladı, tezinin başlığı “Thèse de troisième cycle: Le Système des objets” idi.

1966 yılının Eylül ayında Université de Paris-X Nanterre’de (Nanterre Üniversitesi – Paris-X) asistan oldu. 1968’deki öğrenci eylemlerinin tesirinde kaldı,Yapısal Marksizm ve medya teorileri ile ilgilendi. 1972’de aynı üniversitede, profesör olarak, sosyoloji öğretmeye başladı. 1987’dan 1990’a kadar Université de Paris-IX Dauphine’de (Dauphine Üniversitesi – Paris-X) görev aldı.

“Eski Yugoslavya’daki Müslümanların maruz kaldığı soykırım, Yeni Avrupa Düzeni’nin evrim sürecinde bir aşamadır. ‘Etnik temizliğin’ infazcısı olan Sırplar, yeni biçimlenen bir Avrupa’nın öncülüğünü yapıyorlar.” (Lettre dergisi, Kış 2005)

Çalışmaları

Bugünün siyasal ve ideolojik akımlarını reddetmesi ününün artmasına niçin olmuştur. Bugüne kadar birçok önemli çalışmaya imza atmıştır.Simülasyon kuramını oluşturmuş, kitle zihni üzerine çarpıcı satırlar yazmıştır. Tüketim üzerine düşünceleri ve yapıtları ise onun ününe ün katmıştır. Medya ve kitle iletişim araçlarına dair eleştirileri de diğer düşünceleri kadar çarpıcıdır. Birinci Körfez Savaşı üzerine yaptığı açıklamalarla, Körfez Savaşı’nın oluşumunu ve etkilerini entelektüel bir açıdan farklı bir şekilde yorumlamıştır.

Simülasyon evreninin ortaya çıkışı II. Dünya Savaşının sonuçlarıyla bağlantılıdır. Baudrillard’a gore II. Dünya Savaşı sonrası sağ, solun işlevlerini yerine getirmeye başlamış; yâni, toplumsal devlet ilkesi ortaya çıkmıştır. Ayrıca endüstri ve tarım sektörlerinin belirleyiciliği iletişim ve hizmetler sektörlerinin belirleyiciliğinin ardına düşmüştür. Bu veriler batıda bir çeşit durağanlığa sebep olmuş ve batı kendi ekseni etrafinda dönmeye başlamıştır. Bu kendi çevreında dönüş süreci kavramların içlerinin boşaltılması sonucunu doğurmuştur. Artık her kavram televizyonlardan akmakta, insanoğlu hızla gelişen teknolojinin onlara sağladığı bu rahatlık yardımıyla herhangi bir şeyi derinlemesine düşünememektedir ve iletişimi sağlamak adına yaratılan cansız kitle iletişim araçları kendilerine yüklenen işlevden, şu demek oluyor ki aracı olma konumundan çıkıp bağımsız bir kendilik haline gelmiştir. Kişi ise bu durumu çaresizlik içinde izlemektedir; herseyin farkındadır, fakat rahatlığından da ödün vermek istememektedir. Baudrillard’ın örneğine bakacak olursak: Kişi televizyonda Sudan iç savaşını, herhangi bir wc kağıdı reklamıyla aynı duyarsızlıkla izlemektedir. Televizyonu kapattıktan sonrasında Sudan’daki iç savaş devam etse bile onun için bitmiştir. İşte ferdin yaşadığı bu evren simülasyon evrenidir. Her şey görüntülerden ibarettir ve cansızdır.