Venedik’te Ölüm

Ünlü yazar Gustave von Aschenbach kendisinden
beklenmeyecek ani bir kararla Venedik’e gittiğinde, sarı
bukleleri ve vücudunun zarif orantısıyla Yunan güzellik
idealinin somut bir örneği benzer biçimde görünen genç bir oğlan
dikkatini çeker. Tadzio’yu seyretmek kısa sürede Aschenbach’ın
günlerinin ve hemen sonra varlığının vazgeçilmezi haline gelir.
Aschenbach Venedik’e giderken gemide, bir grup genç adam
arasına karışan yüzü makyajlı, aptal aptal sırıtan yaşlı bir
adamı dehşet içinde izler. Sadece hikâyenin sonunda Aschenbach o
adam haline gelmiştir; salgın hastalıkla cebelleşen bir kentin
kanallarında ve geçitlerinde kendinden geçmiş bir biçimde
Tadzio’nun peşinden koşar. Venedik’te Ölüm Mann’ın söylediği
benzer biçimde, sanatçının saygınlıkını kaybetmesi üzerinedir sadece Mann
aynı zamanda, sanat ve yaşam arasındaki ilişkiyi de
irdeler.

Aschenbach, emek ve disiplinle yaşamı denetim
edebileceğine ve hatta bunu sanata aktarabileceğine inanır. Fakat
kontrolsüz duygu ve zaptedilmez tutkuya teşvik eden Tadzio’nun
Dionysus’u, onu bu inancının yanlışlığını farketmeye zorunlu
eder. Romanın mitsel unsurları, eşcinselliğin portresini
çıkarmak için bir bağlam sunar. İnce ve derin bir ruhsal
kavrayışla yazılmış olan Venedik’te Ölüm, aşık olmanın nasıl
bir şey olduğuna dair canlı bir hikâyedir.

Yalnız 70 sayfadan oluşan bu kısa roman kim bilir Mann’ın
ideal sanat içerikli biçimiydi: Kötü şeyler olacağının ilk
işaretlerinden nihai hazin zirveye kadar bu yapıt, kendi türünde
bir başyapıttır.