Rüzgar Göçü

Zafer Akarasu, duygusal insan hallerine inat, insandaki siirin pesinde olan bir sair… Bu yüzden yüksek seslerin yerine, fisildarken bile yürege degmesini biliyor. Böylece, yagmur bulutlarindaki gök gürültüsü gibi haykirmanin da baska bir halini göstermis oluyor siirlerinde… Kimi zaman serüvenci ve tutkulu, kimi zamanda yarim ve yarali haldeyken bile yerini umutsuzluga birakmiyor; tipki soyadi gibi, dingin nehirlerin menderesinde akip giden sulari algilatiyor. Biriktirmis, demlenmis ama bir yandan da geciktirmis bu siirleri sair. Buradaki dizeleri okurken, Zafer Akarsu’nun ilk kitabindan bu yana hayli zaman geçmis oldugunu fark ettim. Bir kez daha yasamdaki sinanmislikla sabit olmus ki, bir kardelenin günesle kucaklasmasi gib, bir sairin de siirlerini okurla bulusturmasinin dogal seyri varmis… Rüzgar Göçü’ndeki siirler, buruk bir tebessümün içindeki hüzün sanki…Ahmet Can Akyol