Ben Öğretmenim

Ben ögretmenim. Yasadigim topluma ögretmen gözüyle baktigimda:Ögrencilerimi gördüm küçükten büyüge. Her birinin yüklendigi görevle gelecege kostugunu gördüm. Kimileri mutlu, kimileri mutsuz. Sevindigim de oldu, üzüldügüm de.Köyde, kasabada, sehirde yasayan insanlarimiza, Anadolu insanina baktigimda; onlarin ne yaman çeliskilere kurban edildigini gördüm. Acilarla bogustugunu gördüm paramparça. Insanligimdan utandim çogu zaman, çogu zaman kahroldum.Ülkemdeki adaletsizligi, esitsizligi, ayrimciligi gördüm. Isyan ettim. Kaçip gitmek geldi içimden uzak diyarlara.Dünya’ya baktigimda; savaslari, ölümleri ve sömürüyü gördüm. Bu vahseti yaratanlarin yüzlerine tüküresim geldi.Bütün bunlar karsisinda bunaldigimda, hemen Ulu Önder Atatürk’e kostum. O yüce insanin “Vatanimiza, cumhuriyetimize, tam bagimsizligimiza, demokrasimize, ilke ve devrimlerime sahip çiktigini biliyorum. Yilmadan, yorulmadan mücadeleye devam et. O zaman hem yurdumuzdaki hem de Dünya’daki barisa katki saglarsin.” sözleri beni kendime getirdi, rahatlatti.O rahatlikla güzellikleri yasamaya, güzel seyler düsünmeye basladim. Köyümün, çocuklugumun tadina doyum olmaz anilarinda uçtum. Doganin akil almaz güzelliklerinde büyülendim. Ögretmenligim boyunca, beni yetistiren Ivriz’i hiç utandirmadim. Hep gururlandim Ivrizli olmaktan. Her andigimda Ivriz’i, dalip gittim yüzlerce tatli aniya.Çok dogaldir ki, gençlik yillarimin ilik ve oksayici rüzgârlari önünde aska ve sevdaya yelken açip, sevgiyi ve mutlulugu yakalama çabalarinin tadi da bir baska oldu.Bütün bu anlattiklarim, çok uzun ögretmenlik yillari sürecinde ve her biri kendine özgü zaman dilimleri içinde yasandi. Yasanmisliklar, duygularim ve düsüncelerimle sekillendi. Sonuçta elinizdeki bu kitap olustu.