Kuru Su

İş makineleri gelecek dedim, geldiler. Ağaçları kesecekler
dedim, kestiler. Bizi ezip geçecekler dedim, geçtiler. HES
inşaatı üzerinde oturan beş aileyi evlerinden ettiler. Melet
gözümüzün önünde kuruyor. Can suyu bırakıcaz dediler,
bıraktıkları can suyunu gelip başkaları tekrar tünele soktu,
onun da can suyunu bıraktılar. Kefaller öldü. Evvelden
Mesudiye’de kuyu ustası çoktu, şimdi kuyuya çekecek tatlı su
kalmadı. Kuyu suyuyla bahçeyi sulasan bembeyaz tuz birikiyor.
Açık ki deniz içerilere kadar girmiş, tatlı suya tuzlu su
karışmış. Nehirler akmıyor ki göllere ulaşsın. Onlar da
kuruyor.”

Hande Aydın, yaşamın, yaşam alanlarının yok edilmesine karşı
verilen ümit dolu mücadeleyi romanın diliyle anlatıyor. Sınır
aşan bir dayanışmadan sivil itaatsizliğe uzanan yolun
coşkuına ortak ederek…