Siyah Kuğu 1

Ve kan sızıyor, bir kuğunun dinmeyen uğultusundan.
Mumu üfleyip siyahıma karanlığını süren tanıdık dudakları
gözlüyorum şimdi; boğazcaından dökülen her bir söz ayrı bir
melodi.
Bir ilâhi.
Ya da ağıt.
Ayırt edemiyorum artık.

Gökyüzü aydınlık diye mi üzülüyorsunuz?
Teninizi yakan güneşe gülümseyin.
Çünkü karanlığın içindekileri bir kez gördüğünüzde, tekrar
asla eskisi benzer biçimde olamazsınız.