İmecenin Gücü

Güçsüzden yanayım dövüşte
Büyük öfkelerle bilenmiş sesim
Heyyy diyorum bir dağ sabahında
Yeni piramitlere taş taşıyanlar
Ellerim acıdı be
Hey gücünden habersiz orman
Biliyorum Köroğlu olunmaz bu çağda
Fakat yedi rengin imecesi aydınlık
Taşlar bıktı gömüt olmaktan
Bırakın çürüsün yalnızlığında firavunlar

Dokunsak yıkılır korkunun duvarları
Çıkar hepimiz zindanından
Eşsiz dolaşımı başlar kanın
Benden sana senden ona
Mukaddes bir imecedir yaşamak

Bir gök böğürtleni benim sunduğum
Evrenin uyumu tadında
Kalsın egoist mutluluk kokmuş odada
Hadi toprağın suyun böceğin gittiğine
İmece en yoğun sevi