Cesur Yeni Dünya

Huxley’nin fütüristik düstopyası, devlet gücünün tüm
vatandaşlarının akıllarında sömürü ve icraat sınırlarını
telafisiz şekilde silikleştirecek kadar çok ve etkin yolsuzluk
yaptığını keşfettiği bir dünyayı anlatır. Dünya Devleti’nin
ortaya koyduğu toplumsal istikrar ideali, tüketimin arttırılması
ve sayısız karmaşık teknolojiyle gerçekleşmiştir. Bunların
arasında, Devlet’in erdem denetimünü mecburi kılarak yürüttüğü
insanın tekelci üretimi ve gelişigüzel cinsel ilişki vardır.
Hiyerarşik şekilde sıralanmış beş toplumsal sınıfın her biri kendi
kendilerini doyum etmeyi teşvik etmek üzere, karmaşık doğum
öncesi ve sonrası oran düzenlemesine doğal olarak tutulmaktadır.

Denetimü ellerinde tutan üst sınıfların güçlerini
kullanmalarına izin verilerek, en alt tabakalar arasındaki
ulaşılması güç toplumsal hareketlilik arzusu yok edilmiştir. Dünya
Devleti’nin bu melez felsefesi, Yayla’nun katmanlara ayrılmış
Devlet’ini ve faydacılığın “mutluluk” kavramına odaklanmasını
sürdürmektedir.

Herhangi bir bağ oluşturma gerekliliği olmaksızın zevk
alabilmenin devlet tarafından sunulan bir hizmet olması,
günümüzde cinselliğin bireyselliğin güçlü bir ifadesi olarak
pazarlanması temelinde bazı okuyuculara sağduyuya aykırı
gelebilir. Bununla beraber, cinselliğin tabu olmaktan çıkması
ve üreme, Dünya Devleti’nin boğucu hâkimiyetini güçlendirmesine
katkıda bulunmayan tüm özel bağlılıkları yok etmesine yardım
ederek, bu eylemin duygusal önemini ortadan kaldırır. Sonunda,
uyuşturucu ve cinsellik şeklinde “yetişkin” merakları olarak
nitelendirebileceğimiz şeylerin gelişigüzel yayılması, bunları
tamamen zararsız şeklinde gösterir.

Yürekli Yeni Dünya’nın çocuksu vatandaşları için, organize mal ve
hizmet tüketimiyle sistemleştirilen düzen, kendi içinde bir
sondur. Sadece, her yerdeki çağdaş okurlara derinden bir
aşinalık ürpertisi vermesi ihtiyaç duyulan, insani özlemlerin en
eksiksiz ifadesini yakalamaktaki inandırıcılığı
olmalı.