Dönüş Yok

Önce karanlık merhabalar seni. Görüşünü kinle bürür, ondan sonra
en yakın dostunun yalnız kendin olduğunu anlarsın. Güven
güvensizlikle yer değiştirir. Üşümeye başlarsın, yalnızlık seni
hiç olmadığı kadar bir başına bırakır. Tam o an dipte, en
derinlerde bir ses fısıldar kulağına.

“Hakkaniyet!”

İşe yaramadığını düşündüğün ayakların soğuk zeminden güç alıp
seni ayağa kaldırır. Güç, üşüdüğün bedenini bir anne sıcaklığı
benzer biçimde sarmalar. Gözlerin artık karanlığa alışmıştır. Tek yapman
ihtiyaç duyulan bulunmuş olduğun hücreden çıkıp sana yapılanları misliyle
ödetmektir.

Yaşamının 10 yılına yayılan bir plan yaparsın. Kapana tıkılıp
kaldığın her günün hesabı için, yaşamını karartanların karşılık
ödemesi için varını yoğunu, tüm yaşamını ortaya koyarsın. Sonu
ölümdür, kandır, felakettir. Ve bilirsin ki bu yolun sonundan
“Dönüş Yok”tur…